Եղիշե Չարենցը հայ գրող և հասարակական մտավորական էր, ով ապրել է 1897-1937 թվականներին: Նա համարվում է հայ գրականության ամենաազդեցիկ դեմքերից մեկը, և նրա ստեղծագործությունները շարունակում են ոգեշնչել և մինչ այսօր շատ ընթերցողներ ունեն: Որպես հայ մարդ՝ Չարենցն իմ սրտում առանձնահատուկ տեղ է զբաղեցնում, և ես նրան համարում եմ հայ հերոսներից մեկը, իսկ թե ինչու, դրա մասին կխոսեմ ավելի ուշ։
Չարենցը գրել է ստեղծագործությունների լայն շրջանակ՝ պոեզիա, արձակ և էսսե: Նրա ստեղծագործություններն արտացոլում են նրա խոր սերը իր երկրի և իր ժողովրդի հանդեպ, ինչպես նաև նրա նվիրվածությունը սոցիալական արդարության և մարդու իրավունքների նկատմամբ: Նա կատաղի քննադատ էր սովետական ճնշող ռեժիմին, և նրա գրվածքները հաճախ վիճարկում էին ստատուս քվոն և ճշմարտությունն էին ասում իշխանությանը:
Չարենցի մեջ ինձ ամենաշատը հիացնում է հայերենի գեղեցկությունն ու բարդությունը պատկերելու նրա կարողությունը: Նրա պոեզիան լցված է հարուստ պատկերներով, վառ նկարագրություններով և հոգու հետ խոսող լեզվով: Նրա ստեղծագործությունները հաճախ ուսումնասիրում են սիրո, բնության, հոգևորության և մարդկային փորձառության թեմաները, և այդ մտքերն ընթերցողներին գեղեցիկ ձևով փոխանցելու նրա կարողությունը վկայում է նրա մասին, որ նա ծնվել է գրող դառնալու համար։
Ինչպես նշեցի, Չարենցը մեծ նվիրվածություն ուներ սոցիալական արդարությանն ու մարդու իրավունքների նկատմամբ: Չնայած ապրելով մեծ ճնշումների և գրաքննության ժամանակաշրջանում, նա երբեք չի տատանվել իր համոզմունքներում և շարունակել է խոսել անարդարության և անհավասարության դեմ:
Վերևում նշեցի, որ Եղիշե Չարենցին ընդունում եմ հերոս Հայաստանի և հայության համար։ Նրա ներդրումը հայ գրականության և մշակույթի մեջ, ինչպես նաև սոցիալական արդարության և մարդու իրավունքների պաշտպանությունը վկայում են նրա քաջության և նվիրվածության մասին իր ժողովրդին:
Չարենցն իր կենդանության օրոք բախվել է բազմաթիվ խնդիրների, այդ թվում՝ քաղաքական ճնշումների։ Սակայն նա անսասան մնաց իր համոզմունքներում եւ շարունակեց գրել ու խոսել անարդարության մասին։
Իր գրական ներդրումներից բացի, Չարենցը նաև սոցիալական արդարության և մարդու իրավունքների բուռն ջատագով էր։ Նա կարծում էր, որ բոլոր մարդիկ, անկախ իրենց ռասայից կամ սոցիալական կարգավիճակից, արժանի են արժանապատվությամբ և հարգանքով վերաբերվելու։ Նրա ստեղծագործությունները հաճախ խոսում էին բանվոր դասակարգի և ճնշվածների պայքարի մասին:
Չարենցը հպարտ հայ էր, ով սիրում էր իր երկիրը, իր ժողովրդին, և նրա ստեղծագործություններն արտացոլում են հպարտության և նվիրվածության այդ խորը զգացումը: Նա կարծում էր, որ գրականությունը կարող է վերափոխել հասարակությունը և բերել դրական փոփոխություններ, և նրա ժառանգությունը հիշեցնում է, որ մենք բոլորս ունենք դեր խաղալու մեզ շրջապատող աշխարհի ձևավորման գործում:
Նախագծեր
Չարենց և Արփենիկ։ Մի սիրո պատմություն
Հետաքրքիր տեղեկություններ Չարենցի մասին։ “Տաղարան” շարքի մասին
Եղիշե Չարենց։ Մահվան տեսիլ | ֆիլմ
Նարե Ազարյանի բլոգ 